Van bloemiste naar verpleegkundige
Dat je leven soms anders kan lopen dan je vooraf verwacht, daar kan Esther Deelen over mee praten. Sinds 2012 werkt Esther bij het Parkhuis. Begonnen als leerling verzorgende IG (VIG) via een BBL-traject en daarna in rap tempo doorgegroeid naar zorgcoördinator. Ze haalde daarvoor haar EVV-diploma. En momenteel volgt Esther de opleiding tot verpleegkundige. Dit is prima te combineren met haar parttime baan van 28 uur en de zorg voor haar twee tieners. “Nadat ik mijn diploma als VIG-er had behaald, voelde ik dat ik meer in mijn mars had. Ik ontdekte dat ik wil blijven groeien en ontwikkelen, mezelf uitdagen om steeds een stapje verder te komen. De mogelijkheden die het Parkhuis biedt aan interne opleidingen en de ruimte tot ontwikkeling is een belangrijke reden dat ik graag bij het Parkhuis werk.”
Ik zag hoe belangrijk het werk in de zorg is
De carrière van Esther begon op een heel ander vakgebied, namelijk in de bloemisterij. Op een gegeven moment kwam ik voor de keuze te staan of dit nog wel was wat ik wilde. De zorg trok me altijd al aan. Via via kwam ik in die tijd in aanraking met de zorg. Ik zag hoe belangrijk het werk is. Per toeval kwam ik een advertentie van het Parkhuis tegen waar ze een leerling VIG-er vroegen. En van het een kwam het ander. Ik heb er geen moment spijt van gehad!” Inmiddels is Esther doorgegroeid naar de functie van zorgcoördinator. Dit is een hele afwisselende functie met veel verantwoordelijkheid. Iets wat Esther prima ligt.
Eerste contactpersoon voor de familie of naasten
Esther draait vanwege haar functie veel dagdiensten. Haar werkdag begint dan om 7 uur. Na het lezen van de overdracht voegt Esther zich bij haar team. Behalve diverse zorgtaken voor bewoners zoals wassen, aankleden, wonden verzorgen en medicijnen uitdelen, heeft Esther vooral een sturende en coördinerende rol. Zo geeft ze instructies richting de teamleden over de verdeling van de werkzaamheden. En stelt ze het zorgleefplan op voor nieuwe bewoners. Hierover voert ze overleg met de familie en is ze eerste contactpersoon voor de naasten. Ook onderhoudt ze de contacten met de artsen en de behandelaars. “Je loopt mee met de artsenronde. Vanuit je observerende rol geef je advies aan de arts. De arts gaat uit van jouw verhaal, dus het is belangrijk dat je de juiste informatie en observatie doorgeeft. Ook stel ik met de psycholoog een omgangsadvies op.”
Je moet de kleine momenten zien
Van de opmerking dat het best een zware job is, wil Esther niet veel weten. “Het is zeker verantwoordelijk werk, maar wel heel dankbaar en zinvol om te doen. Je doet er echt toe! Je kunt serieus het verschil maken in het leven van bewoners door ze een zo optimaal mogelijke kwaliteit van leven te bieden. Beter maken kun je ze niet, maar je kunt de laatste levensfase wel zo aangenaam mogelijk maken,” geeft Esther aan. “Je moet de kleine momenten zien. Mensen met dementie kunnen in een helder moment nog hele rake opmerkingen maken. Soms sta je er versteld van hoeveel er nog bij de mensen zit. De humor die je zelf inbrengt is ontzettend belangrijk. Je moet het op een speelse manier brengen. Het gevoel dat jij de mensen geeft, blijft bij ze hangen. Als jij met een lach binnenkomt, dan werkt dat echt door in je contact met de bewoner. En als je dan een reactie terugkrijgt in de vorm van een lach…….ja, daar doe je het voor!”
Een hartelijke en warme sfeer
Behalve dat Esther ambitieus is, houdt ze ook van afwisseling. De afgelopen jaren heeft ze op diverse locaties van het Parkhuis gewerkt. Iedere keer bij een andere groep bewoners. “Zo heb ik vier jaar gewerkt op de afdeling met jonge mensen met dementie. Dat is een hele andere doelgroep dan oudere mensen met dementie. Als iemand van 40 dementie heeft dan komen er bijvoorbeeld nog jonge kinderen op bezoek. Dat is ook het aantrekkelijke aan het Parkhuis: je hebt de keuze om van locatie en doelgroep te wisselen. Sommige collega’s werken liever bij een kleinschalige woonvorm. Dat kan ook bij het Parkhuis.”
Op de vraag waarom het prettig werken is bij het Parkhuis heeft Esther wel een antwoord. “Er heerst een hartelijke en warme sfeer. Je kent veel collega’s persoonlijk, een echte familiecultuur. Onderling is er collegialiteit en samenwerking. En het is een nette organisatie. Collega’s gaan beleefd en respectvol met elkaar, de bewoners en hun familie om. Wat verder het werken bij het Parkhuis aantrekkelijk maakt zijn de secundaire arbeidsvoorwaarden zoals veel opleidingsmogelijkheden, persoonsgebonden budget en een collectieve arbeidsongeschiktheidsverzekering.”
Empathisch vermogen
Aan mensen die overwegen in de zorg te gaan werken, wil Esther tot slot nog meegeven welke eigenschappen belangrijk zijn om het werk goed te kunnen doen. “Als je werkt met mensen die dementie hebben, dan weet je dat het onvermijdelijk is dat ze zullen overlijden. Dementie is nu eenmaal een dodelijke ziekte. De eerste keer dat je meemaakt dat een bewoner overlijdt, komt dat heel heftig binnen bij je. Na verloop van tijd leer je hiermee omgaan. In het proces van palliatieve zorg komen er vanuit de familie en naasten veel vragen los. Je moet dan ook inlevend en integer zijn om hier goed mee om te kunnen gaan. Dus heb je een groot empathisch vermogen? Dan is werken in de zorg wellicht echt jouw bestemming!”